Kurban

Ziya Osman Saba

Tanrim, sonsuz dünyada ben âcim ve ufagim,
Kullarin arasinda Tanrim ben bir koyunum.
Iki tugla halinde kenetlenmiş dudagim,
Sonra geçtigim yollar kum, hep kum, daim kum.

Aradigim pinardan içebilsem bir yudum.
Artik o günden sonra hiç susmayacagim.
Inecek gözlerime uzun, en rahat uykum.
Tuz çalinip agzima, baglaninca ayagim.

Kullarin arasinda ben yaşadim sessizce,
Hiç agzimi açmadim, verdim bütün yünümü.
En geniş bir sabahi düşünerek her gece,
Ben, Tanrim, şuracikta bekliyorum günümü.

1931

Ziya Osman Saba	|
Puan: 1 / 5 Oy 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
Arkadaşına Gönder     Yazdır     Hata Bildir
Şairin diğer şiirleri Ahret Artik Yaşamak Için... Baharı Beklerken Yazılmış Şiir Ben De Beyaz Beyaz Ev Bilemiyorum Bir Oda, Bir Saat Sesi Bir Ölünün Arkasından Bir Sokakta Giderken Bu Rüzgar Bütün Saadetler Mümkündür Çocuklugum Geçen Zaman Güz Her Akşamki Yolumda Imkânsiz Tesadüfler Iyilik İstanbul Misakimilli Sokagi No.37 Nasil Anmazsin Ne Oldu Nefes Almak Nişanlılık Ölüler Rabbim, Nihayet Sana Sebil ve Güvercinler Sessizlik Yetişir
Bu şiire link vermek isterseniz aşağıdaki linki kullanabilirsiniz
Bu şiire bir forumdan link vermek isterseniz aşağıdaki linki kullanabilirsiniz