Kurban

Ziya Osman Saba

Tanrim, sonsuz dünyada ben âcim ve ufagim,
Kullarin arasinda Tanrim ben bir koyunum.
Iki tugla halinde kenetlenmiş dudagim,
Sonra geçtigim yollar kum, hep kum, daim kum.

Aradigim pinardan içebilsem bir yudum.
Artik o günden sonra hiç susmayacagim.
Inecek gözlerime uzun, en rahat uykum.
Tuz çalinip agzima, baglaninca ayagim.

Kullarin arasinda ben yaşadim sessizce,
Hiç agzimi açmadim, verdim bütün yünümü.
En geniş bir sabahi düşünerek her gece,
Ben, Tanrim, şuracikta bekliyorum günümü.

1931