Güz
Ziya Osman Saba
Çiçegin rengi soldu, bitti şarkisi kuşun.
Yol tenha, dal mecâlsiz, su durgun.
Tabut yapilan tahta, ev ev taşinan odun.
Bahar, ümit yerine, ey kiş, içimde korkun!
Allahim! kararmasa şu gögün...
Dal senin, agaç senin, döktügün
Yapraklarla, mevsimlerle, gün gün.
Geçip gidişi ömrün...
1946
Ziya Osman Saba
|
Puan: 4 / 12 Oy 1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
Arkadaşına Gönder 
Yazdır 
Hata Bildir
Bu şiire link vermek isterseniz aşağıdaki linki kullanabilirsiniz
Bu şiire bir forumdan link vermek isterseniz aşağıdaki linki kullanabilirsiniz