Bayramlar Bayram Ola - I

Abdurrahim Karakoç

Güneş yükselmeden kuşluk yerine 
Bir adam camiden döndü evine 
Oturdu sessizce yer minderine 

Kızı " bayram" dedi, yalınayaklı 
Adam " Bayram" dedi tam ağlamaklı 

Eli öpüldükçe içi burkuldu 
Konuşmak istedi dili tutuldu 
Güç bela ağzından bir " of" kurtuldu 

Oğlu " Bayram dedi sırtı yamalı 
Adam " he ya" dedi gözü kapalı 

Düşündü kış yakın, evde odun Yok 
Tenekede yağ yok, çuvalda un yok 
Yok yoka karışmış: tuz yok, sabun yok 

Avrat " Bayram" dedi eğdi başını 
Adam " evet" dedi, sıktı dişini 

Çalışsa ne iş var, ne cepte para 
Dağ oldu içinde büyüyen yara 
Dikti gözlerini karşı duvara 

Takvim " Bayram" dedi, silindi yazı 
Adam " öyle" dedi, bağrında sızı 

Döndürse yönünü herhangi dosta 
Yaralı, gariban, dul, yetim, hasta 
Aylar, yıllar, günler erirken yasta; 

Yer - gök " Bayram" dedi ağzını açtı; 
Adam " Bayram" dedi evinden kaçtı.