Ruhuma bir kefen bezi yeter de, Yetmez aç nefsime sırma ve ipek. Çare yok, yüzünden düştüğüm derde; Yesem de "toprakla karışık kepek..." Güneşle bir tutsam girmez hizaya; Dar bulur, sığmam der, dipsiz fezaya. Kuyruk sallar, sonra hırlar ezaya; Benim nefsim, benim nefsim ne köpek!.. 1972