Günler koşuyor istirap rayinda Geceye, geceye... Dilenci bir dilim ekmek peşinde, Hasta son deminde. Yine de mesut anlarin Rüyasi çekiyor insanlari Hayata... hayata... Keder doluyor içimize Her saat, her dakika, Neş'eyi göremedigimiz oluyor Seneler boyu... Bunun da zevki başka. Ufuk mavisi ümitler piril piril Hoş bu dünya. Uzunköprü - 02.03.1951 Kaynak: Kara Sevdam Ak Özlemim