Ufuklar mavi bir tüle bürünür Akşamin hüznünü emerken sular. Hayalin buluttan çikar görünür Öterken dallarda dertli kumrular. Bir vefa aradim yeşil gözlerde Onlarda merhamet iman hile yok. Bagladim gönlümü bitmeyen derde Susun ey kumrular istirabim çok. Derdimi deşmeyin, susun kumrular Gözyaşim akmasin, içim yanmasin. Çökerken içime hazin duygular Unutan yarimi gönül anmasin. Edirne - 15.06.1941 Kaynak: Kara Sevdam Ak Özlemim