Karanlikta duruyorum aşk vurmasin yüzüme dokunmasin kimse bana kimse ulaşamasin artik tenimin incinen yerlerine... uyanmasin bir daha etimdeki yarali hayvan zamanin siyah deltasinda çürümek istiyorum biliyorum artik kimse yok kimsesizligime... biliyorum aşka kimse yok aşkin karanlik metali soguyor yüregimin derinliklerinde... aşklarim, arkadaşlarim, dostlarim dagilip gitti herkes içimi sizlatacak kimse kalmadi içimde...