Karacaoğlan’ın Bir Şiiri Üzerine Çeşitlemeler’de

Melih Cevdet Anday

I 

Atımla yola çıkıyoruz seherde 
Sabah, büyük bir kuş uyanıyor, 
Ağırlaşmış ay gibi susuyorum, 
Yaşı bilinmeyen yağmur önümde, 
Bin yıl ötedeki ufak çiçekler. 
Dün gece, dün gece gördüm düşümde 
Kömür gözlümden ayrı düşmüşüm 
Sevdamın avucunu bastırıyorum geceye 
Yağıyor dağlara kar benim için 
Güz ağaçları ile karıştırıyorum sisleri 
Beni yola bırakan ırmağa dönüp bakıyorum 
Uzaklıkların sınanmış bıçağı 
Bir şey demek gelmiyor içimden 
Kanımın buğdayını savuruyorum. 
Atımla, atımla yola çıktım seherde 
Lale sümbüller içinde hüma kuşları ötüyor, 
Avcılar yolu tutmuşlar dağlara erken erken, 
Dar sokaklardan geçiyorlar, 
Sağlarına sollarına gümüşlü hamayıl asmışlar 
Al atlarının, 
Mücevherli tüfekler asmışlar omuzlarına, 
Yeterince şarapları var günbatımı için 
İnsan gibi bakan kartalları gördüklerinde.