Yönsüz Erdemliliğe Hayır

Ergun Evren

hep ölüm çığlıklarıydı karşımızda sanki 
yanan ozanlardı 
acısız bir sabah 
zindansız bir akşam ya da 
insanların öldürülmediği bir Ogün, geçmiyordu 
savaşmalıydık demek... demek yetmemişti... 
demek susmamalıydık... 
çıkarmadan mutluluğu uslarımızdan 
ve yitirmeden inancımızı aydınlıklara 

size benzeyemezdik, hayır 
yüreğimiz, en güçlü silahımızdı bir yerde 
ölülerden farksız mı olmalıydık 
bırakıp ilkelerimizi 
yönsüz bir erdemliliğe, hayır 
iş değil, kahramanlık yoksa... 
asıl olan, mutluluk mudur, öyle midir... 

tiksinti, önceleri bir tutkuydu 
o, yönsüz erdemliliğinize 
bir yanıttı ya da 

ayrıntılarında belirlenir kuralların 
özgürlük ya da çelişkileri toplumumuzun 
uygun ortamlarda, buyruk seven... 

marşlarla değil, şarkılarla uyanacak çocuklarımız 
özgürlük soluyacaklar sabahları 
seviler... barışlar... kardeşlikler... 
erdemli çocuklar doğuracak artık analar 
bir düş mü ne?... bilmem... 
içimden öyle düşünmek geldi biran 
özlemişim...