Işık İnsan

Işıktan bir insan
Rûhum ona kurban
Nurlandırdı bizi
Tekmîl hepimizi
Menendi olmayan
O eşsiz kahraman 
O’nunçün var oldu
Nûruyla yoğruldu
Yerler ve âsumân
Varlık ona hayran
Duyuldu bir anda
Tâ arşın altında 
Ulu kitap Furkan
Şimdi O’nun meydan
Işik saçan Kitap
Benzersiz bir hitap
Dört yani da nurdan
O’nda top ve çevkân 
Nurla yere indi
Ah u efgân dindi
Arz oldu âsumân
Gönüllerde sübhân
Ondan evvel dünyâ
İfritten bir gayyâ 
O denli perişan
Fesat dolu mekân
O’nunla dirildik
Sonsuzluğa erdik
Ruhlarda heyecan
Sînelerde îmân 
Nurdan ikliminde
Bal akan dilinde
Dertlilere derman
Ümitsize îmân
Sultanlar sultanı
Gönüllerin cânı
Herkes Sana hayrân
Kıtmîr Sana kurban.