Kar durdu Yaslı bir köylü yüzüyle Bezgin ve dinç Doya doya gülmemişliğin dinçliği belki bu Belki hep borçlu olmanın Kar durdu Bir çocuğun ilk kımıltısı gibi Beklemede bıraktı sessizliği Gün -o hep buruşturup attığımız- gün Üstünde yarım bir söz Işıltıya durdu: Sev... Kar durdu Durdu saatleri kuşkunun Karın üstünde yarım bir ayak izi Bir silik söz: Belki... yarın Kaynak: Çağdaş Türk Şiir Antolojisi - 1993