Yok Gibi Yaşamak

Erdem Bayazıt

Boğuk bir bakışın oluyor senin 
Bir girdap derinliğinde kayboluyor gibiyim 
Yok gibi yaşamak bu kalkıp kurtulmak gibi kalabalıktan 
Durma bana türkü söyle anadolu olsun 
Susuz dudak gibi çatlak olsun 
Karanfil gibi olsun kara çiçek gibi solgun yüzün 
Durmadan akıyor kalbim ayaklarına bana 
karanlık bakma 
Ağlıyorum bir karanlık karayel saçlarına 
Çekme ülkemden nar yangını gözlerini 
Beni bu kentten kurtar beni yalnız ko git beni 
Arıyorum arıyorum o ilk çağ ırmaklarında sedef ellerini 
Susmam seni ürkütmesin içimde çağlar var bilmelisin 
Katı bir yalnızlık bu bilmelisin 
Kaçmam kendimi bulmam ben senden yoksunum iyi 
bilmelisin. 
Şu yalnızlık çıkmazında önümde niye sen varsın 
Niye her şey bir anda kayıyor sen kayıyorsun 
Kalbim niçin bu kadar yabancı sen niye yoksun 
Bir sam yüklü geceleri içimden atamıyorum 
Niye bunları bir anda unutamıyorum 
Hadi tut elimden gök gibi ölü kadar yalnızım

Maraş - 1959