Son Kuşlar

Mehmet Müfit

gecenin yargıç suları sorguluyor beni 
ama, kıyısından kaçırıyorum şiirlerimi 
sonra usulca yanaşıp yastığıma; yumruk 
alıyorum, diş veriyorum, papatya karşılığı 
senet imzalıyorum; yükseliyorum kalabalıklara 

al tut şu sesimi kardeşim 
-bırakma! 

Ferhat bile işaretlenmiş bu silindir kentte 
nokta kadar hain, virgül kadar muhbir 
bir gökdelenin gölgesinde. Şirin ise kayıp 
çoktan kayıp, eflatun mürekkeple 
kalın do kadar rüzgâr, ince do kadar yelken 
bir düşüncenin tepesinde 

al tut şu sesimi kardeşim 
-bırakma! 
sinir uçlarım telex ve peyk hattında kullanıldı 
saç kıllarım laboratuvarlarda incelendi, habis 
varmış renginde. gövdem lime lime elektrik 
artık gözlerim, oynanacak her gece maçının 
aydınlatıcısı olacak. ve tırnaklarım 
ve nasırlarım, antik bir ziynet gibi 
kadife vitrinlerde yutturulacak 

al tut şu sesimi kardeşim 
-bırakma! 

alyansım, saatim ve oğlumun iki aylık 
karımın dört yıllık resmi 
al tut şu sesimi kardeşim 

kardeşim 

kardeşim