Göçebe

Murathan Mungan

Birbirinde arınan iki nehir gibi 
Birbirimizden geçerek 
Çıktığımız açıklık 
Ruhlarımızı yeniden bölüştürüyordu bedenlerimize 
Uçurum içini çekiyordu 
Orman fısıldıyordu 
Kumlarını silkeleyen göçebe bedenin 
Yeniden düşüyordu yola 
Görünmezin atlarıyla uzaklaşıyordun 
Erkekliğin sütünü bıraktığın 
Tuzlu dudaklarım 
Ardından bi şiiri mırıldanıyordu sana 

Uçurum, orman, ay ve bedenindeki birkaç işaretle 
Zamana geçirilen dayanıklı söz, o gece 
Ardından mırıldandığım şiir 
Şimdi başkalarının dudaklarında göçebe