öpüşmekte güçlük çeken bir kızdı işte üstelik düşlerimden ödü kopardı ne zaman farlar geceyi çizse teni sakallarımda yanardı soruları rahatlatan bir yanıttı belki şimdi evde olsak ne güzel yatıp uyumazdık derdi ev türkçesi ışırdı sesinde dilime dolaştıkça sözcükleri acıyı andıran bir anı artık odamın şaşkınlığı bundan düştutan akşam saatlerine usul usul damlıyor zaman gökyüzünde tuhaf bir baş dönmesi