Caz Çiçeği

Akgün Akova

bilinmez, belki son öpüşümdür bu seni 
bir kadına bir nehri son ekleyişim 
bilinmez, bahçene ektiğim son çiçek hırsızıdır bu 
bomba konmuş tren istasyonlarına 
arzunun titreyen yollarına 
son adım atışım, belki bu da bilinmez 

bilinmez, baharın ensesine bir kuşun 
                                        ilk kurşun sıkışıdır bu 
bir kedinin yağmurda ilk yıkanışı 
bir kadını merdivene ilk benzetişim, sen gidiyorken 
arka sokak otellerine ilk rastlayışı bir sarayın 
güzelliğin aynaları tehdit ediyor sevgilim 
hüzünü unutuşun bu gece, belki sözü edilmez 
bilinmez, belki yanıbaşımdadır o kaygan sevdan 
bu şiir kuştüyü elini ilk özleyişimdir senin 

( sanki ilk sendin bu kanayan alnıma duran 
   çarpışan gemilere adını verdiğim ilk sendin 
   ardından kırık camlara çizdiğim 
   bir Piaf şarkısı geçerken parmak ucumdan 
   anladım ki ilk sendin 

   caz çiçeğim, 
   nasıl denir 
   içimde çatal mısın bıçak mısın bilinmez )