Mektup

Turgay Fişekçi

Nefret ediyorum kendimden 
Erken yattığım akşamlar 
Günün kurşun yorgunluğuna yenilip 
Bir patates çuvalı gibi devrilince yatağa 

Yaşadığımız hayat başkalarının da 
Bizim için ölenlerin 
Bizim için yaşayanların 
Gün gün, dakika dakika 
Tüm hayatlara borçlu yaşıyoruz 

Belki bundan ter içinde fırlamak yataktan geceyarıları 
Sarılmak bir kitaba 
Sarılır gibi susuz gecelerde yare 
Başımdan aşağı döktüğüm soğuk suların 
Vücudumda cazlaması bundan 
Belki O beni uyutmayan 
Çelik ışıklı insan gözleriyle 
Bir hayata nelerin sığabileceğini anlatan 

Akan terler 
Kimsenin geçmediği 
Bembeyaz yollar açıyor yüreklerde 
Tüm bilim, yaşam ve sanat 
Geçmeli bu yollardan 
Yürürken sevdiğime.