Gündüz Yarasaları

Oruç Aruoba

I 

Neyiz ki biz? 
İlk ışınları görünüce güneşin, Kaparız tepenin gözkapaklarını- 
Çam değiliz ki kollarımız açık, 
Ürpererek karşılayalım donuk ışığı. 
Gölgeler kısalınca çıkarız ortaya, 
Açıklıktır, aydınlıktır aradıüımız, 
Parlaklıkta bulur gücünü görşümüz. 
Tanımayız alacakaranlığı delen, 
Tepelerin arasından seçen bakışı. 
Kör olmuş ışıktan gözlerimiz. 
Gündüz yarasalarıyız biz 

II 

Geceyi düşleriz gündüzken, 
Geceyken de gündüzü 
Yitirebileceklerimiz yitiktir 
Onlardan uzaktayken ama 
Özleriz döneriz yeniden 
Yitirmeden 
Yitirebileceklerimizi 
Yitiremediklerimize. 
Yitirebilirdik, deriz; 
Ama yalnızca bir fiil çekimi bu- 
tutsaklıklara bağlamışız özgürlüğümüzü. 
Gündüz yarasalarıyız biz. 

III 

Sağlamdır düşünce temellerimiz, 
Ama altlarında kist vardır, sonra kum- 
Dururuz gerçi, sapasağlam, kalın 
Taştan duvarlarımızla dimdik 
Ayakta; ama biraz su, biraz sızıntı 
Kaydırır temellerimizi hemen. 
Duyarız yerçekimini hemen, 
Titreriz. Sımsıkı, gergin 
Bağlar vardır 
Düşüncelerimizi ayakta tutan, ama, 
Ya temelsizse temeli 
Bütün bu bağları 
Bağlayan 
Bağın 
Bağlantısızca bağlarız bağlarımızı