Benim

Yavuz Bülent Bakiler

Ve büyür gözlerimde güvercin güzelliğin 
Sonra bıkıp usanmadan sabahlara dek 
Biri durur kapında korkulu ürkek... 
O duran benim. 

Bir gölge gibi düştüm ardına yıllardan beri Sordum seni şehir şehir 
Şimdi her gece yarısı rüzgâr değildir 
Pencerene vuran benim. 

Bir gün bölerse uykunu bir saat çıngırağı Birdenbire yatağından kalkıp oturma 
Öyle korkulu gözlerle etrafına bakınma 
Saatleri kuran benim. 

Senin bir suçun yok kabahat bende 
Bitsin bu kıskançlık gayrı diyerek, 
Boy verdiğin aynaları istemeyerek 
Tekrar tekrar kıran benim. 

Bir ceylan gibi durma artık gecenin ortasında Ceylan gibi bakma oraya 
Seni bir beyaz duvağa, altın halkaya... 
Duyuran benim. 

Kolay kolay unutulmaz adına yaktığım türküler Kapanmaz yüreğime açtığın yara. 
Her akşam saçlarını karanlıklara... 
Savuran benim.