Yalnızlık

Yavuz Bülent Bakiler

Bir garip kimseydin bu şehirde, 
Sevmezdin her akşam içenleri, 
Ve kimse bilmezdi o zamanlar 
Düğüm düğüm aklından geçenleri 

Bir esmer kız severdin, 
Şiirler gibi,minyatürler gibi ince. 
İçin içine sığmazdı,konuşamazdın 
Çıkıp yanına gelince. 

Efkarını dağıtmıyor her gece, 
Ard arda içtiğin sigara 
Ve başıboş akan ırmaklar gibi, 
Dalıp dalıp gidiyorsun yollara. 

Bütün sevdiklerin terkedip gitti, 
Yapayalnız kaldın artık. 
Dokunsalar ağlarsın çocuklar gibi, 
Büyüdü gözlerinde yalnızlık. 

Biliyorum,böyle değildin önceleri, 
Türküler söylerdin sıcak. 
Şimdi bir bekar evin var karanlık 
Bir odan var ağlayacak.