İsimsiz Şiir

Yavuz Bülent Bakiler

Üstüme lapa lapa kar yağıyordu yeniden 
Yeniden yüreğim beyaz bir lale 
Berrak sular, ışıklar, çiçekler, renkler 
Yeniden karşımda birer şelale 

Artık benim için ne ekmek, ne su 
Sağımda, solumda vehim ordusu. 
Ve hep onu, bulamamak korkusu 
Soyundum yeniden büyük melale. 

Bana alev gibi bir şeyler yazdı 
Sanki baştan başa şiirdi, nazdı... 
Kırk yıl bile düşünsem olmazdı 
Gelmezdi bu sevda akla, hayale. 

Bitmiş tükenmiştim, efkarım çoktu 
Salkım söğütlerden bir farkım yoktu 
Yar beni yeni bir yarışa soktu 
Şu halime bir bakın: deli-divane! 

Gönlüm nakış nakış renkli bir kilim 
Bir kınalı-güzel türküdür dilim 
Yeminle anlatsam kim inanır kim 
İçine düştüğüm bu çılgın hale. 

Karışıp gitsem mi ebabillere 
Adını versem mi karanfillere 
Seslenip dursam mı sahillere 
Lale! Lale! Lale!