Unutuş

İlhan Geçer

İnsan bu kopar birşeylerden hep 
Aşktan, anılardan ya da bir kentten 
Yalnız  geçen gemilerin izleri kalır 
Durgun sularında titreşen 
Sonra acı bir rüzgar öper 
Aşka susayan dudaklar 
Ezer hoyratça kışlar 
Sessiz dökülen yaprakları 

Açar aşkın büyüklüğünce 
Gönül bahçelerinde keder 
Mutluluğun örtük penceresinde 
Boynu bükük mevsimler 

Kopar tespih taneleri gibi 
İçimizden hatıralar 
Sönmüş mangalında geçmişin  
Kalır hüzünlü avuntular 

Yağar ayrılığın yağmuru çisil çisil 
Şimdi uzak bir kenttedir ışıklı yaşantılar 
Bulutlu göklerinde ümitlerimizin 
Ebedi unutuş ve hatıralar