White Label

Metin Celal

düzenleyip hayatımı 
sığınırdım vakti olmayanların ıssızlığına 
korkunun kokusu duyulurdu 
ağzımda sabun tadı 
sanki dilim değmiş tenine 

alkol öldürdü hayatın acılarını 
kimsenin anlamadığı soğuk bir şakaymışcasına 
doğdum ikinci derece akraba evliliklerinde 
hep düşler, düşüşlerle 

o nemli ev, sıcak vanilya kokusu 
muayyen günlerde öpiym ağbi muhabbetleri 
o dekolte halimiz, mutluluk çubuğu anlar 
ve ürpermelerim yargısız infazlarında 

gereği yoktu hayatı fark etmenin 
gözünde sıfırdı nominal değerim 
sınadım saatleri saatlerle 
fosilleştim, katılaştı kimliğim 

siyanür! bu muydu hayatın anlamı 
kaçmaya çalıştığım kimdi 
kendimden başka