Zül Gelir
Selçuk Bekar
Kemiriyor beynimi bir düşünce:
Neler olur Ay dağları aşınca?
Mâlûm koşup meçhûle kavuşunca
...Ayal evlât o gün beni el bilir
...Üstüme bir, 'hiç olmamış hal' gelir
Gözlerime göz açıp baksa bebek
Sarsılırım, belki derim; bu sevmek
Yüreğimde can çekişen kelebek
...Can evimin cidârından yol bulur
...Ne haldeyim, bilse bilse el bilir
Konuşursun, bilir misin, tûtiye
Melûl koyun, mahçup bakan kediye,
'Pervâneler, koştuğunuz ne? ' diye
...Sorsam, sazlar inler, sözü tel böler
...Niye bilmem; gönlüme gam yol bulur
Fakir baba “ekmek ekmek” koşarken
Yetim-öksüz kaldırımda üşürken
Bir damla su gökyüzünden düşerken
...Üstüme bir, 'hiç olmamış hal' gelir
...Neyler ağlar... Semâ bana zül gelir!
Ankara - 2005