Çocuklar

Selçuk Bekar

Çocuklar var,
Çoğu seni unutmuş.
Çocuklar koşuyor ip-mip atlıyor.
Ben,
Uyur-uyanır seni yanımda
Bulamazsam diye ödüm patlıyor...

Evlerden geliyor, ellerden tutup
Çocuklar ağlıyor; ya anne, baba...
Parklarda salıncak, yolda araba
Onlar oyun diyor, ben sâbit fikir;
Merhaba kadim zikir,
Merhaba...

?En çok, yıllar önce? ben sevdim seni
?En çok, yıllar önce? özleyen bendim
Küçük kollarım çok açılmadı da;
Gösterememiştim ondan sevgimi...

Burası karanlık,
Ben üşüyorum,
Önce gelenler de üşümüş müydü?
Oyun sevmem, seni düşünüyorum,
Kimse benim kadar düşünmüş müydü?