Ses

Yahya Kemal Beyatlı

Günlerce ne gördüm  ne de kimseye sordum, 
"Yarab! hele kalp ağrılarım durdu!" diyordum. 
His var mı bu alemde nekahat gibi tatlı 
Gönlüm bu sevincin heyecanıyla kanatlı 
Bir taze bahar alemi seyretti felekte, 
Mevsim mütehayyil, vakit akşamdı Bebek'te, 
Akşam!.. Lekesiz,,saf, iyi bir yüz gibi akşam!.. 
Ta karşı bayırlarda tutuşmuş iki üç cam; 
Sakin koyu,şen cepheli kasrıyle Küçüksu, 
Ardında vatan semtinin ormanları kuytu; 
Bir neşeli hengamede çepçevre yamaçlar 
Hep aynı tehassüsle  meyillenmiş ağaçlar 
Dalgın duyuyor rüzgarın ahengini dal dal. 
Baktım  süzülüp geçti açıktan iki sandal. 
Bir lahzada bir pancur açılmış  gibi yazdan 
Bir bestenin engin sesi yükseldi boğazdan 
Coşmuş yine bir aşkın uzak hatırasıyla, 
Aksetti uyanmış tepelerden sırasıyla, 
Dağ dağ o güzel ses bütün etrafı gezindi: 
Görmüş ve geçirmiş denizin kalbine sindi. 
Ani bir üzüntüyle bu rüyadan uyandım. 
Tekrar o alev gömleği giymiş gibi yandım, 
Her yerden o,hem aynı bakış ,aynı emelde, 
Bir kanlı gül ağzında ve mey kasesi elde; 
Her yerden o, hem aynı güzellikte göründü, 
Sandım bu biten gün beni ram ettiği gündü.