Neyi Anlatıyorum Ben Bir Ozan Çırağı Bile Olamazken

Yılmaz Odabaşı

ışıdı 
öfkemde dolandı gün allı-mor 
neydi az önce 
o zifiri karanlık 
ağarmadan ortalık 

selam civan dost 
bozkır mı uyanan 
güne dönmüş çorak toprak 
seslerle hele yokla kendini 

bahçesi olurmuş acılar ülkesinin 
tomurcuksuz, çiçeksiz 
çocukları oyuncaksız, şekersiz 

önceleri böyle değildi insan 
bir alageyik seker ormanda 
mağrur, atik 
acılar yürür insanlarla yollarda 

insan, 

ilkyaza vuran 
öfkeye gül sunan 
doğruya dost, eğriye düşman 

sevda olmalı 
karanın karanlığında 
pusatsız 
sevda olmalı 
bir uçtan bir uca ağlamaksız 

ve haber haber olmalı 
ölümün sesi toktur 
çocuklar duymamalı 

bak civan dost 
mevzilenmiş acı 
bilenir toprağın avuçlarında 

birşeyler demelisin artık 
neyi anlatır duvaklı güzellikler 
neyi anlatıyorum ben
bir ozan çırağı bile olamazken