Tahliye Olan

Nevzat Çelik

I 

kara sürülmesin diye anamızın ak sütüne 
başımızın gölgesini bile düşürmedik önümüze 
koşarak gelirdi seksek çizgisinden çocukların sesi 
acının aynasında yansırdı yurdumun o can sureti 

II 

apansız kar fırtınası tozardı uykularımız 
duyardık basılmış yuvaları dağkırlangıçlarının 
sesimiz sesimizi kucaklayarak aşardı duvarı 
            kar aklığını kan yakmasın 
            açın kanatlarınızı kırlangıçlarım 
            mavi dağ dumanını 
            sarın kanatlarınıza kırlangıçlarım 
            umut umut dağlarımızda 
            kanatlanın kırlangıçlarım 

III 

çatımızın üzerinde gökyüzü diye bir şey vardı 
boş bir tabut gibi yatardı havalandırmada bizsiz 
bir zaman çıplaklığımızı ısıtan giysilerimiz 
ve görüşçülerimiz vardı yüzleri yasaktı 
o yasaktı bu yasaktı şu yasak 
yasaklar arasından bir güzelim yasak 
kırıp atardı yasakları elimizden yuvarlasak 

mektupsuz kitapsız uykusuz kaldık 
kadınsız topraksız ağaçsız kaldık 
yıl yıl mapus mapus kaldık aç açık 
taştık.. dayandık.. kimseler duymadı 
gelip de çatmasa kaşını ayrılık 
dostlar gene birlikte dayanırdık 

IV 

ne yaşlı bir kavak gibi son deminde üşüyen babamı 
    ne yaprak yaprak düşleri savrulan anamı 
ne bin yıllık kavgamızın bağbozumunu 
    ne bir akşam vakti yanan denizin ufkunu 
ne beyninin yüreğinin ve gövdesinin 
    bütün kapılarını araladığım üç aylık karımı 
ne de karımın karnında yatan yarı canımı 
bırakıp da düşmek içeri dostlar 
koymadı 
    sizi parmaklığa asıp gitmek kadar