Bulutları Kıvırcık

Nevzat Çelik

yıl dört mevsim on iki ay 
yıl üçyüzaltmışbeş gün 
olur olmaz yerinde 
      gecenin ve gündüzün 
tenimde uyanıyor senin 
      çığlık çığlığa tenin 

kütür kütür kırmızı 
kanıyor elimde bir karpuz 
ne bir uyku gecelerimde 
ne düş ne bir huzur 

elmaya sakalımı sürtüyorum 
yanakların düşünce aklıma 
eğilip alıyorum kirazı ıslak 
dudaklarını alır gibi ağzıma 

gözlerinden akıyor ardarda kaç kuğu 
sonra bütün kuğu eğimleri boynunda 
omuzlarında sırtının oluğunda 
saçların bir gümüş uğultu 

uçup uçup ellerimi arasan 
memelerin değirmi buğusu 
belin 
belinin çukuru 
deli edecek beni 

durduk yerde başlayan 
kalçalarındaki müzik 
ve çisil çisil uyanmış 
bulutları kıvırcık.. 
felâket hüzün 

her bahar bir kuş uçursa hüznün 
sevgilim kuş bahçesine döner yüzün 
büsbütün uçurmalı oysa geceme seni 
bilerek isteyerek unutup herşeyi 
açlığı şurada kavgayı orada 
militanı sorguda işçiyi sokakta 
parmaklarımızda gün boyu güneş 
böğürtlen yer gibi temmuz tepelerinde 
mosmor sevişmeliyiz seninle sabaha kadar

Ocak-Temmuz 1986