Filizkıran Fırtınası

Hasan Hüseyin Korkmazgil

gün doğmadan başladı filizkıran fırtınası 
evler yemen türküsü 
             sokaklar seferberlik 
öyle bir gariplik ki 
                öyle bir tedirginlik 
yaz başında güz sonrası 

ayvalar çiçekteydi 
       güller daha tomurcuk 
açıl demişti güneş 
      açılmıştı kıraçta kış elmaları 
çözül demişti güneş 
       çözülmüştü yılanlar karanlık odalarında 
dallarda yuvalar tüy kokuyordu 
       düğünçiçekleri şenlikli 
  

gün doğmadan başladı filizkıran fırtınası 
ne dal kaldı ne tomurcuk 
yerden yere çaldı otları ağaçları 
              insan yüzlü bir korkuluk 
üşüdüm dünyalarca 
       baskın yemiş bir kent gibi üşüdüm 
sergen etti filizleri sapsarı bir karanlık 
              bahardan kışa düştüm 
  

acılı günler gördüm 
sığdıramam bir tek günü bir koca yıla 
geceler geçirdim yoz kentlerin bulvarlarında 
               nice baharları kışlara gömdüm 
uzak düştüm yelinden yelvesinden acılı yurdun 
uzak düştüm umudundan mutundan 
                yomundan uzak düştüm 
bunaltının böylesini görmedim 
  

severim fırtınanın her türlüsünü 
ormanlar uğultulu sular dalgalı 
severim filizkıran fırtınası'nı 
        kırıp kanatmıyorsa sevincin türküsünü 
nerde benim baharım 
               dalım yaprağım nerde 
gece çökmüş üstüne kerpiçsel yalnızlığın 
       sanki kaplan pençesinde bir manda böğürtüsü 
ne kuş kalmış ne çiçek 
ne kırmızı ne yeşil 
sapsarı karanlıkta yerler bahar ölüsü

1978