Uçun Kuşlar

Hasan Hüseyin Korkmazgil

insandır suda akan yaprakta yeşil gülde kırmızı 
zorlu bir dal gibi eğleniriz de fırtınalarla 
ince bir sızı birdenbire kırar kollarımızı 
ve bir akşam kuşlar gibi elimizden uçup giden mutluluk 
bir sabah ebemkuşaklarının altından dörtnala gelir 
                              yaşayalım çocuklar 
                              her şey bizimdir 
bir giysi örtüsünde buldum ben bu yedi satırı 
bozkırda yüzükoyun bir hitit kasabası 
yedi satır yedi bülbül yavrusu 
vurmuşlar anasını da kalmış yavrusu 
bir sürgün şair yazmış vaktin birinde 
bir genç kız işlemiş onu örtüye 
yedi renk ipek iplik, yedi bülbül yavrusu  
ak örtüde yedi satır, gökkuşağı iğrisi 
bu yalnızlık bu sürgün, insan olmak acısı 
aldım yedi yavrucuğu koydum buraya 
yaşıyor mu bilmiyorum o sürgün şair 
yaşıyorsa bilsin diye o sürgün şair 
bir gün çıkıp gelsin diye o sürgün şair 
‘uçun kuşlar’ 
‘uçun kuşlar’ 
                         koydum adını 

bir giysi örtüsünde yedi bülbül yavrusu 
yedi satır, yedi renk, gökkuşağı iğrisi