Yalnız Kadın

A. Kadir Bilgin

Gün ışığından güzel kadın   
renklerin koynunda   
çiçeklenmiş duruyorsun terasta,   
kızıl saçlarını sallıyor   
çapkın
              bakışların   

Hırsız gözleri yakalayan karanlık   
sana sessizce dokunuyor   
çitle çevirdiğin bahçende,   
Adonis bu   
yıllardır beklediğin ışık   
yitik sandığın ülke   
ve ezberlediğin koku,   
aryalarla parlayan ay   
çıplaklığına vuruyor leke.   

Bir yudum daha al kadehinden   
alevlensin kanın   
papatyalar gibi bir aklaşsın   
bir sararsın yüzün   
sar bırak   
               sar bırak   
avuçların ıslanarak,   
kasıklarındaki yükü koparıp at   
gece yorulsun koşturmaktan   
uyku gözlerinden aksın,   
Büyük Sahranın kumlarına baksın   
sevişmelerini saymak isteyen   
boşalıyor teninden   
Erosun sunduğu kadınlığın.