Piraye İçin Yazılmış Saat 21 Şiirleri - 9 Ekim 1945

Nazım Hikmet Ran

Dün gece rüyama girdin : 
dizimin dibinde oturuyormuşun. 
Başını kaldırdın, kocaman, sarı gözlerini bana çevirdin. 
Bir şeyler soruyormuşun. 
Islak dudakların kapanıp açılıyor, 
                                   sesini duymuyorum ama. 

Gecenin içinde bir yerlerde aydınlık bir haber gibi saat çalıyor. 
Havada fısıltısı başsızlığın ve sonsuzluğun. 
Kırmızı kafesinde, kanaryamın : «Memo»mun türküsü, 
sürülmüş bir tarlada toprağı itip yükselen tohumların çıtırdısı 
ve bir kalabalığın haklı ve muzaffer uğultusu geliyor kulağıma. 
Senin ıslak dudakların hep öyle açılıp kapanıyor 
                                            sesini duymuyorum ama... 

Kahrederek uyandım. 
Kitabın üstünde uyuyakalmışım meğer. 
Düşünüyorum : 
           yoksa senin miydi bütün o sesler?