Bir Acayip Duygu

Nazım Hikmet Ran

«Mürdüm eriği 
                          çiçek açmıştır. 
-- ilkönce zerdali çiçek açar 
                                mürdüm en sonra -- 
Sevgilim, 
çimenin üzerine 
diz üstü oturalım 
karşı-be-karşı. 
Hava lezzetli ve aydınlık 
" fakat iyice ısınmadı daha " 
çağlanın kabuğu 
                yemyeşil tüylüdür 
                                    henüz yumuşacık... 
Bahtiyarız 
          yaşayabildiğimiz için. 
Herhalde çoktan öldürülmüştük 
sen Londra'da olsaydın 
ben Tobruk'ta olsaydım, bir İngiliz şilebinde yahut... 
Sevgilim, 
ellerini koy dizlerine 
" bileklerin kalın ve beyaz " 
sol avucunu çevir : 
gün ışığı avucunun içindedir 
                                             kayısı gibi... 
Dünkü hava akınında ölenlerin 
                                    yüz kadarı beş yaşından aşağı, 
yirmi dördü emzikte... 
Sevgilim, 
nar tanesinin rengine bayılırım 
" nar tanesi, nur tanesi " 
kavunda ıtrı severim 
mayhoşluğu erikte ..........» 
.......... yağmurlu bir gün 
yemişlerden ve senden uzak 
" daha bir tek ağaç bahar açmadı 
kar yağması ihtimali bile var " 
Bursa cezaevinde 
acayip bir duyguya kapılarak 
ve kahredici bir öfke içinde 
inadıma yazıyorum bunları, 
kendime ve sevgili insanlarıma inat.

07.02.1941