Bir Oda, Bir Saat Sesi

Ziya Osman Saba

Bir oda, içinde bir saat sesi
Hayatin sirtimdan giden pençesi,
Ve beni maziye götüren bir el,
Eski günlerimiz, sessiz ve güzel...
Buldugum kayiplar, her günkü yerin,
Işte konsol, ayna, köşe minderin,
Seccaden, tesbihin, namaz başörtün.
Bir şey degişmemiş, sanki daha dün.
Yine ortancalar alti caminin,
Dişarda sükûnu yaz akşaminin,
Bahçemiz sulanmiş, islak her çiçek.
Kapi çalinacak, babam gelecek...

1942