Gül

Cemal Süreya

Gülün tam ortasında ağlıyorum
Her akşam sokak ortasında öldükçe
Önümü arkamı bilmiyorum
Azaldığını duyup duyup karanlıkta
Beni ayakta tutan gözlerinin

Ellerini alıyorum
Ellerini beyaz tekrar beyaz tekrar beyaz
Ellerinin bu kadar beyaz olmasından korkuyorum
İstasyonda tren oluyor biraz
Ben bazan istasyonu bulamayan bir adamım

Gülü alıyorum yüzüme sürüyorum
Her nasılsa sokağa düşmüş
Kolumu kanadımı kırıyorum
Bir kan oluyor bir kıyamet bir çalgı
Ve zurnanın ucunda yepyeni bir çingene

Cemal Süreya	|
Puan: 3.1470588235294 / 34 Oy 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
Arkadaşına Gönder     Yazdır     Hata Bildir
Şairin diğer şiirleri 18 Aralık 8.10 Vapuru Adam Afyon Garındaki Aşk Atılar Deltalara Balzamın Beni Öp Sonra Doğur Beni Bilgisayar Olarak Bir Büst İçin 50 Yıl Sonra Söylenmiştir Bir Çiçek Bir Kış Bir Mineli Bu Bizimki Camdan Cigarayı Attım Denize Çekirge Bulutu Daha Ben Dalga Dikkat, Okul Var! Düello Düşüncesi Değil, Kendisi Eşdeğeriyle Yan Fotoğraf Gazel Gece Bitkilerinden Göçebe Güzelleme Ğ Vitamini Hamza Hiçbir Semtte Hükümet İçtim O İki Kalp İlkokulu Bitirdiği Kahvaltı Kan Var Bütün Kelimelerin Altında Kırmızı Bir Kuştur Soluğum Kısa Türkiye Tarihi Küçük Anne Metinlerde Buluştuk Mutsuzluk Gülümseyerek Nehirler Boyunca Kadınlar Gördüm Nü Onların Yanı Sizin Ölüm Önceleyin Park Piri Reis Resim San Sayım Sevincelik Sizin Hiç Babanız Öldü Mü? Sulunun Yüzü Şarap Şu Da Var Tek Yasak Teknokratlar Tezat Görünür Ülke Üstü Kalsın Üvercinka Var Yakın Yazmam Daha Aşk Şiiri
Bu şiire link vermek isterseniz aşağıdaki linki kullanabilirsiniz
Bu şiire bir forumdan link vermek isterseniz aşağıdaki linki kullanabilirsiniz