Pasaport Kahvesi

Ahmet Telli

Kıyıda, taşın üstünde 
oturmuş denize bakıyor 
Kimse konuşmuyor onunla 
ne rüzgâr ne de izmir 

Gün bitiyor ve lacivert 
sözcükler çekiliyor 
susuşların ipek ağıyla 

Az ötede pasaport kahvesi 
- Gel, bir bardak çay içelim 
diyor bütün gün beklenen 

Bulut suya değiyor 
su zamana 
ve yalnız çakıltaşları 
değil aşınmakta olan 

Batık bir gemi 
gibi uzaklaşırken ordan 
yakamozlar kalıyor geride 
balkıyan acılar gibi 

Eskiyen neydi günboyu 
yaşanan neydi 
hangi bıçağı biledi deniz 

Işıklar sönüyor kıyıda 
ve burkulan bir yürekle 
çekip gidiyor bu kentten