Göç

Ahmet Telli

Göç oldu bir acıdan öbür acıya  
oysa sağrısı kurumamıştı atımızın  
daha dün sürüp gelmiştik buralara  
bugün göründü yine yolların ucu  

Devrildi kıl çadırlar seher vakti  
usulca uyandırıldı çocuklar  
ve kadınlar bohçası çözülmemiş  
bir keder gibi gibi düştüler yola  

Turnalar gitti biz gittik  
bitmedi peşimizdeki nal sesleri  
nerde konaklasak tedirgindik  
kuruyordu ırmaklar ve göller  

Bir yangın gibi taşıyıp durduk  
kederi ve acıyı göğsümüzde  
yer gök duman içindeydi sanki  
genzimizi   yakıyordu ayrılıklar  

Zulüm bırakmadı peşimizi hiç  
biz gittik o buldu izimizi  
konar göçer olduk yedi iklimde  
tanığımızdır dağlar taşlar  

Yalnız bir öfke ışıltısı kaldı  
gözlerimizin yorgun sularında  
yaşamak bir inat oldu artık  
yaşamak bir direnme oldu zulme  

Ve işte devrildi yine kıl çadırlar  
göç başladı bir acıdan bin acıya  
Geride akşamın küllenen ateşi  
ve susturulmuş çocuk sevinçleri kaldı

Kaynak: Su Çürüdü