Uçurum

Edip Cansever

Bir ağaç sürüsünün üstünden 
Çok ağaçlı bir ağaç sürüsünün üstünden 
Kesilmiş limon dilimleri gibi düşüyor güneş 
Votka bardağımın içine 
Benim olmayan bir sevinç duyuyorum. 

Kesiyorum durduğumuz yeri ortasından 
Ey görünüş! seni bir yerinden hiç anlamıyorum 
Dibimde değil ayaklarımın, damarlarında 
Derinliğini orda tutan, orda harcayan 
Uçsuz bucaksız bir uçurum. 

Zamanla değil, bir yerde 
Benim olmayan bir şeyle yaşlanıyorum 
Geçiyorum ilk şeklimi tüketerekten 
Ağır ağır yanan bir tuğla harmanını 
Billurdan sarkaçlarıyla. 

Kalbim, sersemliğim benim..

Kaynak: Kirli Ağustos