Hülyâlarimdaki Dünya

Söyleyin nerde ruhumun dünyasi o diyâr,
Ferhat gibi daglari yarip yarip gideyim...
Eşigine baş koyup da aglayayim zâr zâr,
"Ne olur gel, gel artik" diye feryât edeyim! 
Yillar var senin hayalinle avunuyorum,
Kanayan şu gönlümde en onulmaz yaralar;
Kimse bilmez nasil bir hicranla yaniyorum,
Gözlerimden akan gönlümdeki hâtiralar... 
Ey tatli hülyâ bir şifâ sun kendi dilinden,
Âteş-i hicranimi onunla söndüreyim.
Vur mizrabini nagmeler duyur bamtelinden,
Duyur ki onunla efgânimi dindireyim.

Kaynak: Sizinti, Eylül 1998