Târih gibi çok eski ve kendin gibi sanlı, Bir ulu kavgadan muzaffer çıkmıştın şanlı; Bir kaç düzine canlı, üç beş tane îmânlı; Gelip konmuştu bağrına mahzûn ve hicranlı... Sendin dağlar arasında o biricik namlı, Lutf u gazabı birleştiren yüce ünvanlı! Şimdi binbir ızdırâpla sessiz ve de gamlı; Az ötedeki bir hercümerçten ki çok kanlı... Tûfânla yok olan milletten daha buhranlı; Durdukça baş ucunda uğursuz hafakanlı; O aşılmaz zirven kalacak dâim dumanlı..!