Ten Bir Kadavradır

Ten bir kadavradır, içinde cân olmayınca,
Gönül bir havradır, özde irfan olmayınca. 
Dünyâ iç içe kuyu ve karanlık bir zindan,
Sinelere ışık saçan îmân olmayınca. 
Dimağlarda burkuntu, yüreklerde hafakan,
Esip "üns" yelleri derde dermân olmayınca. 
Beşer huzursuzluğa düştü huzur ararken,
Önünde semadan gelmiş Furkan olmayınca. 
Kaybetti her şeyini kazanacağım derken,
Yolunu aydınlatacak bürhân olmayınca. 
Senelerdir aynı şaşkınlık sürüp gitmekte,
Düşüncelere hükmeden vicdan olmayınca. 
Zâhire bakılırsa ümit mumu sönmekte,
"Neylesin Mahmutlar" O'ndan ihsân olmayınca. 
Yıllar var ki bizler, su dövüp durduk havanda,
Îmân ve fikir karışıp harman olmayınca...