Manzara

Çoraklaşmış topraklar,
Kurumuş hep otlaklar 
Gönlüme hüzün salar
Hazan vurmuş yapraklar 
Kulluktan bîzâr kullar
Her tarafta hortlaklar 
Çevre firenkle doldu
Sırtlarında fraklar 
Nesiller köksüz oldu
Birşey bilmez salaklar 
Ülkeyi sardı ilhâd
Şehâdetsiz dudaklar 
Eskiye olsun inâd
Başlarında kalpaklar 
Kime anlatsan bunu
Kalkar seni savsaklar 
İlkine uydu sonu
Birbirinden bunaklar 
Bir çirkef çark kuruldu
Zift zift akar ırmaklar 
Oba ova hep soldu
Yaprak döktü kavaklar 
Cehâlete revaç var
Tafra tüten çıraklar 
Şanlı târihte hasar
Gırtlağında tırnaklar 
Gazâ bâğîlik şimdi
Pek hüzünlü bayraklar 
Korku ruhlara sindi
Su sızdıran çanaklar 
Hayâ iffet yıkıldı
Haramda hep ayaklar 
Şeytan rûha takıldı
Hiç durmadan parmaklar 
Düşünceye "elvedâ"
Zonklamayan şakaklar 
Millet kökünden cüdâ
Antik oldu sancaklar 
Gericilik bir yafta
Hep kâfirce laklaklar 
Kitaplar artık rafta
Güvelenmiş yapraklar 
Rüzgâr aldı her yanı
Gaflette avanaklar 
Çökmüş sarayı hanı
Kulübede konaklar 
Nerde izzetten eser..?
Kızarmıyor yanaklar 
Hürler köleden beter
İflâs etmiş ahmaklar.