Tutuklunun Günlüğü

Attilâ İlhan

/ salı gecesi /
 
kara bir balta buldu akşam vuracak noktayı
hücreler doldu bir ıslık en yakın maçka tramvayı
kim bırakmış yalnızlığıma bu hüzzâm şarkıyı
kimin bu karanlık kimler sürgülemişler kapıyı
insan olan bağlar her koptuğu yerden yaşamayı
 
      daktilolar camları bulutlu sorgu odalarında
      didiklemez mi özgürlüğünü sansaryan hanı'nda
      küflenir suyun bir bakır çalığı bırıkır ağzında
      kendini öldürmeyi belki bin kere tasarlarsın da
      bir kere aklından geçmez bitirmeden ölmek şarkıyı
 
gönlünde büyüttüğün o müthiş ünlem içindir ki
seni kapattıkları öyle rezil o kadar çirkindir ki
çıplak bir lamba mısın dört duvar içindeki
ne lambası/söndürülen bütün ilk gençliğindir ki
gözlerin zehirlense de suç sayarsın ağlamayı
 
      görülmez dev böceklerdir sanki büyülü duyargalar
      uçaksavar ışıldakları gökyüzünde bir yanlış arar
      tophane rıhtımı'nda acı acı gemiler kalkar
      hücreleri akşam olur haydut öfkeleri kaplar
      ezerim sanırsın vurursan tek bir yumrukta dünyayı
 
duruşma arası
 
( o varsa kırılır buzlu camları kışın
anlamı yoğunlaşır anlamsız bir yaşayışın
gerçi farkındayız adı belirsiz bir yanlışın
acaba ben çok mu esmerim o çok mu sarışın
 
yansımaz oldu aydınlığı yüzüme haftalardır
yazdıklarında bile gizli bir uzaklık vardır
eylem bir dağıldı mı bütün boğazlar daralır
ben başka bir erkek olurum o başka bir kadın)

1973
Kaynak: Tutuklunun Günlüğü - 1973