İmge Dedim Adına

Adnan Yücel

Son çocukluk da bitmişti ömrümde 
Düşlerim belki kış ölüsü belki yaz 
Kırlara bahar yetmese de içimde 
Yüreğim nar çatlamasıydı sana kadar 
Dilimde sözcüklerin çelik direnci 
Sesimde ölüm rengine inat aşklar 

Mavilikler yasaklandı gökyüzünde 
Özgürlüğü kuş kanatlarında bekledim 
Doğduğum gün adına "imge" dedim 

Sevdim bütün insanları insan yanlarını 
Sen de seveceksin 
Dallarına su yürümüş ağaçlara güleceksin 
Kar yağsa da yaktığın ateşler üstüne 
Ateşi yüreğinle körükleyeceksin 
Kuş sesleri de ertelenebilir güne karşı 
Çiy de düşebilir anıların üstüne 
En güzel ezgileri nehirağzı denizlerde 
Hep kendi sesinle türküleyeceksin 
Hüzün ağaçlarının sevinç açtığını 
Adının sonsuz anlamında göreceksin 

Sevdim soluğunu rüzgar kılan insanları 
Soluğumu soluklarına kattım 
Bir damla uğruna gökyüzünü omuzladım 
Bir çocuk ölümleri ağlatti beni 
Bir de türkülerde kalabalık ihanetler 
Gülüp geçtim yalan iktidarlar görkemine 
Aşk adına sesimi sürdüm namlulara 
En büyük eylemleri söz eyledim 
Doğduğun gün adına "imge" dedim 

Sen elbette sen olacaksın biliyorum 
Sesinde yirmibirinci yüzyılı dinliyorum