Hoşçakal

Özdemir Asaf

siyah beyaz tuşlarında piyanomun
seni çalıyorum şimdi 
çaldıkça çoğalıyorsun odada 
sen arttıkça ben kayboluyorum 

seni doğuruyorum geceye 
adını koyuyorum aya bakarak 
her şey sen oluyor her yer sen 
ben ölüyorum 

sesini duyuyorum rüyalarımda 
gözlerimi kamaştırıyor ışığın 
rüzgar sen gibi dokunuyor bana 
ben doğuyorum 

duymak istediklerimi söylemiyorsun hiç 
dokunmuyorsun bana 
sen gibi bir şimşek çakıyor 
tam kalbime düşüyor yıldırımı 
ben gidiyorum