Temmuz Tikleri

Behçet Necatigil

Yanda, altta, üsttekiler 
Yirmi yedi daire apartman 
Yatmış sanki ölüm uykusuna 
Donmuş zaman. 

Çıt yok 
Eriyen camlardan 
Kavrulmuş perdelerde 
En ufak bir kıpırtı. 
Ne sokaktan geçen taşıt, 
Su saatlerinde tıkırtı.. 
Ne kapı önündeki ağaçta 
Kuş sesleri. 

Onca çocuk hiçbiri... 
İnsan loş bir odada çok eski 
Bir uykuya yatsa da 
Gergin saat, uyunmaz. 

Bıkkın kapandığın hücrede 
Gönlünce ölümleri düşle: 
Bir uçurum, otobüs... 
Yalnız sen kurtulmasan! 
Tenha sokak, yürüyorsun 
Dursa kalbin ve zaman 
Bir kadın tam o anda 
Tüller arasından baksa. 

Serseri bir kurşun 
O kadar geniş bulvarda 
Gelse seni bulsa ve yanında 
Kimse olmasa. 

Çıkmaz sokak, bir küçük kız 
Daldığı tatlı oyunda 
Yerde seni görse ve bunu da 
Oyun sansa, hiç korkmasa. 

Yirmi yedi daire apartman 
Yatmış sanki ölüm uykusuna 
Çıt yok 
Bekler gibi pusuda.