Aile

Sabahattin Kudret Aksal

Saatin on biri çalmasından sonraydı 
Gördüm ev halkının dağıldığını birer birer 
Bilmem soyunmaya mı gittiler 
Bir zaman sonra hepsi uykudaydı

Baba yaşamadaydı geçmiş zamanı 
Bir pencere açık dururdu düşüncesinde 
Bir kadın eşsiz elbiselerinin içinde 
Ne uzun zaman sevmişti onu

Çocukların derdindeydi anne 
Biricik umudu çocuklarının 
Çekirdeği değil mi onlar dünyanın
Dalmıştı bir derin uykuya öylesine
 
Yaşanacak bir anın sevincinde genç kız 
Balkandon uzanır gibi sarktı yatağından 
Gülümsedi durdu karanlık dünyasından 
Başına gelecek cümle aşktan habersiz 

Evin erkek oğluna gelince 
Bir çemberin peşinde buldum onu 
Gelmez zannederek bu koşmanın sonu 
Yaşadı bu oyunu kaderince

Hepsi iyiydi, iyi ve rahat 
Bir aileydiler koynunda gecenin 
Kalplerinde asılı duran bir bilmecenin 
Anahtarını almış götürüyordu bir at