Pusuda

Edip Cansever

Konuşsam uzun uzun - dinler miydiniz - 
Lambayı söndürmeyin, böylesi daha iyi 
Sabahları yanan lambalar 
Örter gündüzü bir yandan 
Uysal, dikkatli bir göz gibi. 
Konuşsam uzun uzun 
Nar ağaçlarından, kıştan 
Bir atlı arabadan, çukurunun önünde 
Onca yaz artığını yığan. 
Konuşsam, sussam, tekrar konuşsam 
Bir evi, mavi çam tokmaklı kapıları 
Dinlenir gibidir orda bir orman 
Uykuya dalmış kuşları, sincapları. 
Konuşsam dinler miydiniz 
Kırık dökük aşkları - ne kaldı şimdi - 
Dibe çöktüler bir bir 
Yavaş yavaş ıslanan 
Gereksiz eşyalar gibi. 
Konuşsam dinler miyim kendimi 
- Yağmur kuşu içini çekti çalıda - 
Böyle daha çok şey var 
Katılmak için anılara. 
Konuşsam uzun uzun 
Ölüm var, beklemekte pusuda.

Kaynak: Eylülün Sesiyle